[ورس یک]
هرجایی ها رو تحویل نگیر
هرجایی نرو شأن داشته باش
اهمیت نداره اَ کی حرف می‌شنوی
بی اهمیت به همه شک داشته باش
بر میاد همه چی اَ همه
شیرِ حلال نخورده هر طفلی دهنش که
به من زد هم فکری صدمه
ایده های نو م شد زیر ذهنِ عقبِت لِه
استرس دارم اَ همه بابت
حس میکنم لا آشناها سرِ کارم
کسایی که بغل کردم همه لبه دارن
زخمم اَ توو اَ بیرون ، نفسِ راحت
میکشم وقتی نیستن پیشم
آدمایی که توو موقعیت بیشتر میشن
تا عذر خواستم یکی پیش دستی کرد
عذرِ بیجا نخواه، اَ هیچ کس، هیچ وقت
ادب به آدمِ بی ادب نکن
گشنگی بِکِش، اَ گوشتِ سگ نخور
توو خونه گریه کن، توو کوچه پهن نشو
نشونِ هیچ کس نده پشتِ پردتو
خوشحال نمیشه اَ خوشیت کسی
خام آدمای قشنگ توو سرو ریخت نشی
اون که توو شرایطِ ضروریت از جیب
گذاشت و موند کنارت بگو بِش رفیق
بقیه آشنان همین
توو فهرستشونی واسه یه کار داشتنی
حالا یه لیوان آب خواستنی
میگن دریا گِل شد و آبشار کویر
آدما رو هرچی سگ محل تر
بکنی بیشتر بندَتن، جنگ
با خودت اَ اونجا شروع میشه که
میبینی مفت دادی به یه بی ظرفیت شأن

[کورس]
بهم بگو حکمش چیه؟
اون یه نفر که خوشبینیمُ به هم کُشت
بگو حکمش چیه؟
اون که درد و دلِ با اشک قاطیِ مَنو به همه گفت
مگه میشه؟
دیگه مگه میشه باز اون آدمِ همیشه شد

[ورس دو]
خَریتِ محضِ از حد
آدما باهاشون بیشتر حرف زد
دلت اگه اضافه معرفت کرد
همه ی لطفات میشه وظیفه ات تهش
تو به یکی گُل بده یه ماه
بعدِ یه ماه یدونه چَک بزن
حق میده به خودش، فحش بکشه تا
زنده و مُردت تا قبرِ بچه ات
حالا به یکی چَک بزن یه ماه
بعدِ یه ماه بِش یه دونه گُل بده
خم میشه بذاره لب روو کَفِ پات
نشون می‌ده رویِ خوش بهت
منم به همه گُل دادم
لطف کردم حالا توقع دارن
اگه یه روو این پسر بد از دنیا رفت
واسه تیکه شکسته های نمکدونامن
مُرد اون آدمِ خونگرم
ذاتِ درستشُ فاتحه اشُ خوندن
پشیمونِ اگه باورتون کرد
اگه بینتون گذاشت با پاکت پول فرق
اگه براتون نقشه نکشید
اگه نفعِ خودشو دید بعدِ همه چی
دیگه این کاسه ی صبر به ته رسید
تعجب نکن شنیدی به گَله زده شیر
من عصبانی ام
اَ این که بهتون میگفتم وَرقام چیَن
اَ این که نگفتم به هرچی اَزم خواستین نه
اَ اینکه هنو اَ حال برین من اَ حال میرم
اَ اینکه هنو امیدوارم
به دلِ اونا که دلِ کوچیک دارن
به اونا که محبتشونو میشمارن
من بی حساب کتاب به همشون عشق دادم

[کورس]
بهم بگو حکمش چیه؟
اون یه نفر که خوشبینیمُ به هم کُشت
بگو حکمش چیه؟
اون که درد و دلِ با اشک قاطیِ مَنو به همه گفت
مگه میشه؟
دیگه مگه میشه باز اون آدمِ همیشه شد